Noc z 15 na 16 czerwca była dla nas wyjątkowa, ponieważ spędziliśmy ją…… pod chmurką, w namiotach razem ze swoją wychowawczynią i rodzicami. Spotkaliśmy się w piątek o 19⁰⁰ ze śpiworami, kocami, matami i namiotami w ręku. Niezbędny okazał się także dobry humor, który nie opuszczał niektórych aż do godziny drugiej w nocy. Rozstawiliśmy namioty, tata Michała rozpalił ognisko, a my udaliśmy się na poszukiwanie skarbów. Czekało nas wiele zagadek i zadań do rozwiązania. Czasami trzeba było cofnąć się w czasie i przypomnieć sobie to, czego uczyliśmy się w ciągu ostatnich kilku lat, lub to, co się w ciągu tego czasu wydarzyło. Do celu prowadziły nas wskazówki zostawione przez Pirata Pstryka. Niestety, cały czas Czarnobrody deptał nam po piętach. Na szczęście udało się. Skarb został odnaleziony. A co w nim było? Otóż to, co będzie niezbędne już we wtorek, kiedy to nasza drużyna piłkarska zagra pierwszy mecz na Mundialu. Ubrani w barwy narodowe będziemy kibicować naszej drużynie. A co do piłki nożnej, to my również zagraliśmy mecz razem z naszymi tatusiami. Niestety nikt nie pamięta wyniku, ale jednego jesteśmy pewni, wygrała polska rodzina. Troszkę zmęczeni, ale szczęśliwy z tak wspaniale spędzonego czasu nie mieliśmy ochoty nawet na jedzenie kiełbasek, które upiekły nam nasze mamy. Nie mogliśmy się doczekać, kiedy to całą klasą znajdziemy się w namiotach. I stało się, zapadł zmrok. Rozmowom nie było końca. Jesteście ciekawi, o czym? Niestety to nasza słodka tajemnica. I wiecie, co! Wcale nie chciało nam się spać i gdyby nie nasza pani to rozmawialibyśmy pewnie do rana. Każdy z nas pierwszy raz spał w namiocie. Tylko pani Małgosia nie zmrużyła oka. Pilnowała, żeby Czarnobrody nie zabrał nam skarbu. Rano obudziły nas ptaki, które już od godziny 3⁰⁰ rano zaczęły śpiewać (tak mówiła pani, bo my przecież wtedy w najlepsze spaliśmy). Trochę jeszcze zaspani spakowaliśmy nasze bagaże i udaliśmy się do domów. Jedno jest pewne, ta noc i wrażenia nam towarzyszące pozostaną w naszym sercu na zawsze. Była to niesamowita przygoda, którą zostało nam dane przeżyć razem z nasza panią.

W piątek 15 czerwca razem z tysiącami dzieci z całej Polski wyszliśmy w czasie lekcji na dwór przyłączając się tym samym do akcji Dzień Pustej Klasy. Dzień Pustej Klasy to niezależna, oddolna inicjatywa, zapoczątkowana w 2012 roku w Wielkiej Brytanii. W 2015 roku Ośrodek Działań Ekologicznych „Źródła” przeniósł święto na grunt Polski. W tym roku wraz z organizacjami partnerskimi z Czech, Słowacji i Węgier świętowaliśmy ten wyjątkowy dzień, porzucając naukę w klasie na rzecz nauki w przyrodzie. Akcja realizowana jest dzięki wsparciu udzielonemu przez Międzynarodowy Fundusz Wyszehradzki. Nazwa święta doskonale oddaje jego jasny i klarowny cel: sprawić, aby klasy były puste, zachęcić nauczycieli, by tego dnia choć jedną lekcję spędzili ze swoimi uczniami poza budynkiem szkoły. Wszystko po to, aby promować edukację terenową – prawdopodobnie najbardziej uszczęśliwiającą formę edukacji na świecie. Natura ma same zalety: jest otwarta 24 godziny przez 7 dni w tygodniu. Las, łąka czy parkowa polana to najlepiej wyposażone sale lekcyjne jakie możemy sobie wyobrazić. Jest tu wszystko, czego możemy potrzebować do efektywnego nauczania, bez względu na przedmiot. Natura uczy, dotlenia, aktywizuje, pobudza wyobraźnię, wzrusza i zadziwia. Czemu więc tak rzadko korzystamy z tego, co oferuje? Jeśli brakuje nam motywacji, to czerwcowy Dzień Pustej Klasy stworzył nam wspaniały pretekst do przełamania wewnętrznych oporów. (autor: Małgorzata Chrościcka)

Bywają czasami takie chwile, w których mamy ochotę zniknąć, przenieść się w magiczny świat wyobrażeń, niczym Alicja z Krainy Czarów. Nic, więc dziwnego, że większość z nas uwielbia otaczać się obrazami, które mają dla nas samych jakiś wydźwięk, historię, nawiązanie do skrywanych na dnie serca wydarzeń. Piękno pejzażu, głębia i gra barw zachwyca nas na tyle, że chcielibyśmy się w niej schować i chociaż przez chwilę zanurzyć się w jej wnętrzu. Świat tylko nam znany otwiera przed nami swoje drzwi, zaprasza, wyzwala emocje i poniekąd zdradza naszą duszę. W dniu 11 maja, w piątkowe słoneczne i ciepłe południe postanowiliśmy zatrzymać w obrazach piękno naszej okolicy. Szum i zieleń lasu, błękit nieba oraz blask słońca towarzyszył nam podczas tworzenia niezwykłych obrazów, malowanych sercem przy pomocy rąk. Nasze małe dzieła sztuki powstawały w ciszy i skupieniu! A jak wyszły? Sami oceńcie.(autor: Małgorzata Chrościcka)

Ogólnopolski Sprawdzian Kompetencji Trzecioklasisty to coroczna akcja Operonu i Gazety Wyborczej, mająca na celu podsumowanie pierwszego etapu edukacji bazujące na ocenianiu kształtującym. Operon jako pierwszy w Polsce zaproponował nauczycielom przeprowadzenie sprawdzianu już w III klasie szkoły podstawowej. Dostarcza on szkołom informacji o pracy uczniów w zakresie różnych kompetencji: czytania, pisania, wiedzy o języku, sprawności rachunkowej oraz praktycznych umiejętności w rozwiązywaniu zadań matematycznych. Kluczowym elementem jest stosowanie kart oceniania kształtującego, które stanowią precyzyjną informację zwrotną oraz motywują ucznia do nauki. Właśnie z tym sprawdzianem w dniu 26 kwietnia 2018r. zmierzyli się tegoroczni trzecioklasiści. Już od wczesnych godzin porannych w głowach dzieci rodziły się pytania. Czy damy radę? Czy nam się uda? Spokojnie. Wszyscy trzecioklasiści stanęli na wysokości zadania. Towarzyszący niewielki stres nie przeszkodził im w rozwiązywaniu zadań i pisaniu odpowiedzi. Pierwszy egzamin za nimi. Oby tak dalej!(autor: Małgorzata Chrościcka)